Project gestart, en niet veel te doen....

Ja, mijn project is eindelijk van start gegaan, overigens wel in gewijzigde vorm. Allereerst zou ik gaan werken met larven van de kreeftjes, maar dit werd afgeblazen omdat we geen larven hadden. Daarom zouden we gaan werken met jonge kreeftjes (cm of 5-6), maar deze zouden we eerst moeten ophalen in Vung Tau. Vung Tau is een visserdorp zo’n 500 km van mijn stage plek verwijderd. Daarom moesten we er heen om te kijken in welke conditie de kreeftjes waren en natuurlijk om ze mee te nemen.

Dus om 10 uur s’avonds eerst met de slaaptrein naar Saigon, sliep opzicht niet verkeerd; air-co en zachte bedjes. Maar mocht je nou zin in een milk-shake hebben; drink voor dat je in de trein gaat eerst een glas melk….de treinrit doet de rest ;).

We (begeleider en ik) kwamen gehaked en wel om 4.30 in Saigon aan, vanaf waar een boot naar het vissersdorp vaart. Deze boot, welke ze liefkozend ‘submarine’ noemen, is een zogenaamde draagvleugel boot. Toch moest ik even duidelijk vragen wat ze nou bedoelen met een ‘submarine’, gaan we onderwater dan? Helaas niet, de boot had enkel de vorm van een onderzeeer. Verder had de boot al zijn beste tijd gezien, en was het weer een wonder dat we ongeschonden in Vung Tau aankwamen.

Vung Tau lijkt een beetje op Nha Trang maar dan in het klein, witte stranden en een boulevard. Maar er is een smerig verschil; het stikt er van de vliegen…niet erg prettig als je zit te eten. Maar met een degelijke thaise hand dans beweging (handen voor je gezicht flapperen), waren deze ook weer te overwinnen.

In Vung Tau met een visser mee geweest om de kleine kreeftjes te bekijken, niet veel soeps. Ze waren allemaal ziek, zwak en misselijk (in tegen stelling to mij; ik ben nog geen seconde ziek geweest hier :D). Dus dat waren weer 500 km voor niks, en we moesten ze dus ook weer terug afleggen. Toen maar gezorgd dat ik met mijn camera bij de uitgang van de boot stond, en zo wat foto’s van de haven in Saigon kunnen maken.

Inmiddels ben ik van soorte verhuisd naar Cam Ranh, het visserdorp waar ik al eerder geweest ben (slapen op het vlot). Maar mijn proef is nu dus hier van start gegaan met grote volwassen kreeften (ongeveer 1 kilo). We gaan nu kijken wat het effect van de probiotic is op het aantal bacterien in het bloed en de maag van de kreeft. Ik heb totaal 12 kreeften in gebruik (prijs per kreeft ongeveer 50 euro) dus behoorlijk wat voor Vietnamese begrippen. Nu maar hopen dat ze blijven leven, maar met mijn kweek kwaliteiten moet dat geen probleem zijn ;)

Het werk bestaat eruit dat we s’ochtends om 7 uur naar het vlot gaan, de kreeften voeren (1,5 uur werk) en weer terug varen (10 min)…en dat; dat is al het werk dat er te doen is. Jo relaxed man, lekker veel vrije tijd…nou, vrije tijd genoeg alleen de invulling ervan. Er is hier echt helemaal niks te doen, we hebben hier een computer en een tv staan. De computer heeft ongeveer een uurtje of 2 internet per dag, maar wanneer dat is weet niemand... De tv heeft ook wel drie zenders, waar ik niets van begrijp. Het enigste dat ik begrijp is dat de na-sychonisatie hier nog erger is dan op de duitse t.v; alles wordt gedaan door een en dezelfde persoon/stem…

Ga je toch zwemmen; tja, het strand hier is verre van wit, op de witte plastic zakken na dan (welke tussen de blauwe, zwarte, gele vuilniszakken en autobanden en nog meer rotzooi liggen). Werk voor greenpeace of dergelijke instaties hier volop aanwezig!

Verder moest ik ook nog mijn paspoort tonen bij de politie, want ik ‘woon’ hier nu zeg maar. Dus op naar het politie bureau, alwaar een man die zichzelf waarschijnlijk erg belangrijk achtte eens grondig naar het paspoort keek. Na wat geratel in het Vietnamese bleek dat ik een aantal kopietjes moest maken van het paspoort. Nou dat moet kunnen, dus op de xe may (brommer) naar het kopieercentrum. Vervolgens bij terugkomst de kopietjes overhandigt, en hij bekeek ze weer grondig. Vervolgens moest toch zijn collega er even bijkomen, welke binnen drie tellen zei dat we hier niet goed zaten; we moesten op het hoofdbureau zijn…

Op naar het hoofdbureau, alwaar we eerst een kwartiertje konden wachten totdat de man, welke zich eveneens erg belangrijk achtte, tijd had. Ook hij wilde graag mijn paspoort vasthouden en er doorbladeren, overigens zonder ook maar te begrijpen wat er allemaal staat (heeft niet eens naar het visum gezocht). Vervolgens stak ie een sigaretje aan, en begon een rustig in het vietnamees met mijn collega te ouwehoeren. Het ging over het weer, of over politiek, of over de mooiste vrouw van het dorp of over….ik begreep er de ballen van en ‘zat er bij en keek ik ernaar’. Na een sigaretje of twee was het hoge woord eruit….tenminste het klonk best hoog; maar het bleek toch niet goed te zijn en ik mocht hier officieel alleen in een hotel blijven slapen. Vriendelijk afscheid genomen van de man, en weer terug naar ‘ons huisje’. De politie hier is nou niet echt actief (mild uitgedrukt). Dus dat risico durf ik wel te nemen…

Tja verder dus niet zoveel te melden; al kan ik as maandag wel naar een bruiloft toe. Dus das wel weer een beetje leuke afleiding. Verder proberen we maar een beetje de dagen door te komen met te lezen en te computeren en te slapen…daar zijn vieties namelijk erg goed in; slapen, dus wie ben ik dan om me niet aan te passen :p

Helaas is het internet niet goed genoeg om een aantal foto op de website te zetten, zodra ik daar weer een mogelijkheid tot heb zie je het bericht wel in je mailbox verschijnen ;)

Groeten en tot de volgende keer (hopelijk met fotos) maar weer…..